της Περσεφόνης

Σκέφτομαι δεν μπορεί

κάποτε θα μίλησε.

Είτε σ΄ αυτήν

που γαντζώθηκε στο παιδί της σαν παιδί

είτε σε κείνον

που μόνο του σκοταδιού τους τρόπους ήξερε.

Κάποια στιγμή δεν θα άντεξε

θα μίλησε

όταν για χάρη των καιρών

άλλαζε αφέντη

όταν πέφτανε οι υπογραφές

για την μεταβίβασή της.

 

Αν ποτέ την είχανε ρωτήσει

«Σε ποιόν τελοσπάντων

θες να ανήκεις;»

το δίχως άλλο θα αποκρίνονταν :

σε μένα.